شاخص توده بدنی (BMI) وزن فرد بر حسب کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد بر حسب متر است. BMI یک روش غربالگری ارزان و آسان برای دسته بندی وزن به صورت کم وزنی، وزن سالم، اضافه وزن و چاقی است.
BMI می تواند یک ابزار غربالگری باشد، اما چاقی یا سلامت بدن فرد را تشخیص نمی دهد. برای تعیین اینکه آیا BMI یک خطر برای سلامتی است، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ارزیابی های بیشتری را انجام می دهد. چنین ارزیابی هایی شامل اندازه گیری ضخامت چین خوردگی پوست، ارزیابی رژیم غذایی، فعالیت بدنی و سابقه خانوادگی است. نژاد شما می تواند بر خطر ابتلا به برخی بیماری ها تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، بزرگسالان با منشاء جنوب آسیا ممکن است در معرض خطر ابتلا به برخی از مشکلات سلامتی مانند دیابت با BMI 23 باشند که معمولاً سالم در نظر گرفته می شود. بنابراین نمی تواند ابزار دقیقی برای تعیین سلامتی باشد. یکی از مثال های دیگر در مورد ورزشکاران است. از آنجایی که عضله بسیار متراکم تر از چربی است، بنابراین افراد بسیار عضلانی، مانند بوکسورهای سنگین وزن، مربیان وزنه برداری و ورزشکاران، ممکن است وزن سالمی داشته باشند، حتی اگر BMI آن ها به عنوان چاق طبقه بندی شود.
یکی از نکاتی که باید به آن توجه داشت این است که BMI برای کودکان و نوجوانان متفاوت از بزرگسالان است، حتی اگر با استفاده از فرمول مشابه BMI بزرگسالان محاسبه شود. BMI کودکان و نوجوانان باید بر اساس سن و جنس خاص باشد زیرا میزان چربی بدن با افزایش سن تغییر می کند و میزان چربی بدن در دختران و پسران متفاوت است. نمودارهای رشد CDC BMI برای سن این تفاوت ها را در نظر می گیرند و به صورت بصری BMI را به به صورت صدک نشان می دهند.
طبقه بندی BMI برای بزرگسالان به صورت زیر است:
BMI زیر ۱۸.۵: شما در محدوده کم وزنی هستید
بین ۱۸.۵ و ۲۴.۹ : شما در محدوده وزن سالم هستید
بین ۲۵ تا ۲۹.۹ : شما در محدوده اضافه وزن قرار دارید
بین ۳۰ تا ۳۹.۹ – شما در محدوده چاقی هستید
دقت کنید اگر باردار هستید نباید از BMI به عنوان معیار استفاده کنید. اگر نگران وزن خود هستید، از ماما ، متخصصین تغذیه یا پزشک خود مشاوره بگیرید.
